آره چه انتظاری!
هر چند هنوز خودم هم نتونستم باور کنم ولی کم کم باید باورم بشه که یه نفر سومی هم به جمع دو نفرمون اضافه می شه.
انتظار عجیب و همراه با شیرینی ها و اضطراب های خاصیه.
یه نفر سومی که باید تربیتش کنیم، باید راه را پیش پاش بزاریم، باید آمادش کنیم و شاید یه باقیات الصالحاتی از خودمون به جا بزاریم.
اما این برنامه هاییه که باید داشته باشیم. اما...
اگه نتونیم؟!
اگه جامعه جذاب تر و قوی تر از ما باشه؟!
اگه از دستمون بره؟!
اگه ...